fb.com: | |
---|---|
opub.: | 2019-04-03, 22:15 |
data powiązana: | 1661-01-01 |
tagi: | Pod zaborami Publikacje o Markach |
W słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, wydanym w Warszawie w 1885 roku znajduje się informacja o wsi Marki od 1661 do 1827 roku.
Poniżej pełny tekst informacji. W nawiasach kwadratowych zawarte jest rozwinięcie skrótów występujących w tekście słownika.
Marki. Wś[wieś] nad rz.[rzeką] Dłuską, pow.[powiecie] warszawskim, gm.[gmina] Brudno, par.[parafia] Praga. Leży przy drodze bitej z Warszawy do Radzymina. Odl.[odległość] 7 w.[wiorst] od Warszawy, a 14 w.[wiorst] od Radzymina. Graniczy na wsch.[wschodzie] z lasem rządowym do leśnictwa warszawskiego należącym, od południa podobnież, od zachodu z błotami do ekonomii warszawskiej należącemi, a z używalnej granicy w błotach ze wsią Brudno i Grodziskiem, od północy z Grodziskiem i lasem.
Według rejestru poborowego (podymnego z r. 1661) mieszkańcy tej wsi zwali się Markiewicze, wieś sama należała do ssa[starostwa sądowego] warszawskiego, a później do dóbr rządowych, składających ekonomią Warszawa. Dwie włóki chełmińskie w tej wsi za dawnemi przywilejami nadane zostały niejakiemu Markowi czy też Mankowi.
Podług pomiaru z r. 1805-7, wś[wieś] M.[Marki] złożona wówczas z 49 gospodarzy, jednej karczmy, jednego wolnego wójtostwa, łącząc w to pastewniki, bagna, części do wsi Grodziska należące, łąki dworskie brudzeńskie we wsi leżące, niemniej kąty w lesie wykarczowane, posiadała w ogóle mr.[mórg] magd.[magdeburskich] 2540 pr.[prętów] 46, podług zaś pomiarów z r. 1820, przestrzeń tej wsi wynosiła mr.[mórg] magd. [magdeburskich] 3750 pr.[prętów] 164.
Przez grunta te przepływa rzeczka Dłuska al.[alias] też Oknica, wpadająca do Narwi. Rzeczka ta w lecie często bardzo zupełnie wysycha, lecz na wiosnę zwykle szeroko po nadbrzeżnych łąkach się rozlewa.
Po urządzeniu wsi w r. 1820 było 55 rolników, prócz tego posiadała jedną osadę szkolną, jedną karczemną i osadę dla gajowego. Na bagnach zwanych Kobyłki, znajdują się znaczne pokłady torfu. Położenie tej wsi jest na równinie ponad błotami wśród gruntów piaszczystych lub czarno popielatych i mało urodzajnych, łąki obszerne, wzdłuż rzeki Dłuski.
W r. 1827 było tu 70 dm.[domów], 414 mk[mieszkańców], i wieś należała do par.[parafii] Skaryszew, obecnie jest 166 dm.[domów] i szkoła początkowa 1-klasowa.
Antoni Widomski
Źródło: Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1885, t. VI, s. 123